De overheid moet meer, maar mag minder

 In onze individualistische maatschappij krijgt de overheid steeds meer taken. De burger verwacht ook steeds meer van de overheid. En de overheid heeft ook steeds meer de neiging om zich steeds meer met alles te bemoeien. Als gemeenteraadslid ervaar ik ook dat de burger veel verwachtingen heeft dat de gemeente of de politiek hun problemen voor hen oplost. Alles is politiek, zei Kuitert, maar hij voegde er aan toe: politiek is niet alles. Wanneer de overheid ofwel de politiek de individuele problemen van de burger niet blijkt op te lossen, dan is het oordeel hard over de eigen gekozen volksvertegenwoordiging. 

De Franse filosoof Tocqueville wees al in de 19e eeuw op de nadelen van een individualistische maatschappij. Hij zei: als de mensen alleen maar met zich zelf bezig zijn en het individu alleen voor zich leeft en de verantwoordelijkheid voor de samenleving volledig overlaat aan de overheid, dan gaat het mis. Dan krijg je een overheid die de samenleving bedekt 'met een netwerk van kleine, ingewikkelde minutieuze en eenvormige  regels, waar de meest originele geesten en de sterkste zielen niet doorheen kunnen komen om de massa te overstijgen. ' (Tocqville Over de democratie in Amerika, geciteerd door Buma in Tegen het cynisme).

De maatschappelijke organisaties kwijnen geleidelijk weg. Het Bijzonder onderwijs, de scholen van de ouders, hebben het moeilijk. De overheid bedreigt met steeds meer bemoeizucht het bestaan er van. 

Tegelijkertijd is de kritiek op de overheid en de politiek steeds groter. De overheid doet immers 'niets' aan de criminaliteit, lost de crisis niet op en bezuinigt te veel. De verantwoordelijke samenleving lijkt steeds meer een utopie. 

Staking in België

Drie weken werk ik nu in Hasselt, België van maandag tot donderdagmiddag. De rest van de tijd ben ik in Almere. Wel elke week op en neer reizen. Vanwege de bezuinigingen zijn er stakingen aangekondigd. Ook op maandag 24 november. 

OK denk ik, daar is rekening mee te houden. Op zondag reizen is geen probleem en ik heb de Internationale reisplanner die me waarschuwt voor elke ongeregeldheid ook tijdens de reis, zelfs als het een vertraging van vier minuten betreft. Maar in Antwerpen een reeks 'afgeschafte' treinreizen, die niet gemeld zijn. Maar ik raak niet zo snel in paniek. Er is nog 1 trein richting Hasselt die nog niet 'afgeschaft' is, wel anderhalf uur wachten. Maar een kwartier voor de vertrektijd verdwijnt ook deze van de borden en even later zijn alle schermen zwart. Geen treinpersoneel is aanwezig voor informatie. Aandoenlijk om te zien is dat het schoonmaakpersoneel deze informatieplicht probeert over te nemen. 

Overnachten wordt het in een budgethotel in de buurt. De volgende ochtend vroeg naar het station om te kijken of er nog een trein. Nee dus: geen enkele. Er rijdt ook geen bus meer en er worden in de provincies Antwerpen en Limburg zelfs kruispunten bezet door actievoerders. 

Een dergelijke algehele OV-staking in Nederland is lang geleden. In de 80-er, misschien 90-er jaren?

Zal ik nog in Hasselt geraken, zoals de Vlamingen dat noemen. Wordt spannend?

De dominee kwam langs

Een mooi artikel van onze fractieassistent Rene Claessens in het CDA tijdschrift ‘Eén gezin, één plan, één aanpak’ over de Almeerse methode van decentralisaties. Al voor de decentralisatie begonnen een aantal sociaal werkers met een wijkteam. Maatschappelijk werkster Margreet Pieters: ‘Gaan we zitten wachten of gaan we gewoon aan de slag? Wij zijn doeners, dus we gingen aan de slag.’

’Zo hoorde de dominee van de naast de inloopcentrum gelegen Zuiderpoortkerk van het succesteam. ‘De dominee kwam ons vragen of hij iets voor ons kon betekenen’, glundert Leijten. ‘Nu vangt een aantal kerkelijken tijdelijk gezinnen op die op straat komen te staan. andere kerkgangers voorzien bepaalde gezinnen wekelijks van eten en drinken.’ 

Aflegging eed

Vanavond wordt ik geïnstalleerd als raadslid in Almere. Daarbij hoort een eed of een belofte. Met de eed of belofte verklaart het raadslid dat hij of zij zich niet heeft laten omkopen en zal laten omkopen en verder dat hij of zij trouw zal zijn aan de grondwet en andere wetten. En tenslotte als raadslid naar eer en geweten zal handelen. Kortom: integriteit.

Er is veel te doen over integriteit. Zeker nu een landelijke volksvertegenwoordiger discriminerende uitlatingen gedaan heeft, waarvan de rechter moet oordelen of ze strafbaar zijn en strijdig zijn met de grondwet. Ze zijn in ieder geval in strijd met de strekking van de grondwet. Ik wil als raadslid integer zijn en door het afleggen van de eed getuig ik dat ik me afhankelijk weet van God, dat hij me helpt. Mooi zo'n eed, ik voel me er door gesterkt.

DE EED

"Ik zweer dat ik, om tot lid van de raad benoemd te worden, rechtstreeks noch middellijk, onder welke naam of welk voorwendsel ook, enige gift of gunst heb gegeven of beloofd.

Ik zweer dat ik, om iets in dit ambt te doen of te laten, rechtstreeks noch middellijk enig geschenk of enige belofte heb aangenomen of zal aannemen.

Ik zweer dat ik getrouw zal zijn aan de Grondwet, dat ik de wetten zal nakomen en dat ik mijn plichten als lid van de raad naar eer en geweten zal vervullen.

Zo waarlijk helpe mij God Almachtig!" 

Connexxion heeft zaakjes niet op orde

Wat gaat er mis bij Connexxion? Bij verandering van de dienstregeling gaat er vaak wat mis, zo is mijn ervaring. Vorig jaar ging een nieuwe dienstregeling in voor bus 159 van Almere naar Zeewolde zonder mededeling en vervanging van de dienstregeling bij de haltes. Ik heb het nagevraagd bij medereizigers: allemaal hadden ze een half uur moeten wachten omdat ze van niets wisten.

Dit jaar verbetering: in de bus werd omgeroepen dat de nieuwe dienstregeling in ging. En precies op de ingangsdatum waren de roosters bij de bushalte vervangen. Geen veranderingen voor bus 159. Ja, toch: geen vermindering van het aantal ritten in de schoolvakanties. Blijde gezichten bij de bushalte, maar toch enig wantrouwen: hebben ze de kleine letters niet vergeten? Even kijken op Connexxion website: nee hoor op maandag voor Kerst gewone dienstregeling. 

Maar tot onze verbazing heeft afgelopen donderdag onze chauffeur het bij een koetjeskalfjes gesprek over dat hij maandag weer een vakantierooster heeft. Hij gelooft ons niet als we zeggen dat het niet op de borden staat. Bij de volgende halte stapt hij uit om te kijken. 'Als jullie liegen dan stappen jullie uit' zegt hij gekscherend. Maar hij constateert uit eigen ervaring dat zijn passagiers betrouwbaarder zijn dan zijn eigen bedrijf. 

Tja en nu lees ik dat buslijn 159 geen uitzondering is: bij buslijn 153 stoppen chauffeurs niet bij haltes omdat het routeboek van de chauffeurs niet aangepast is (zie hier)

Geert Mak was beter af met reizen zonder John

Als liefhebber van de boeken van Geert Mak heb ik Reizen zonder John gelezen. Geert Mak verpakt geschiedenis en actualiteit in een goed verteerbaar iets. Maar wie de andere boeken van Mak gelezen heeft, zal het met me eens zijn: dit boek heeft niet ontstuitbare vaart die de andere boeken hadden. Op een zeker moment raakte ik wat te sterk verstrikt in de lange uiteenzettingen over verkiezingen in de USA. Ik denk dat hij beter niet de reis had kunnen maken aan de hand van het boek van John Steinbeck Travels with Charley. Hij had dus zijn titel letterlijk moeten nemen en de reis moet doen zonder John. Hij komt tijdens zijn reis onthutst tot de ontdekking dat zijn John veel fantaseerde. Bij Steinbeck doen de feiten er wat minder toe en dat botst met de historicus die Mak wil zijn. Vanaf het moment dat hij dat door heeft, komt er een soort ondertoon in het boek van 'waar ben ik mee bezig' . 

Jammer,  maar toch heb ik wel genoten van dit boek. Mooi is het als je de Reis met Mak maakt met een ipad naast je boek, waarop je route kan verkennen en met de oude maps van Apple ter plekke kijken. Nu google maps op de ipad is verschenen gaat het wat moeizamer, maar ook dan kan je met street view de reis mee beleven. Ik vond het schitterend te lezen over de kunstenaars in de Heidelberg Street in Detroit en dan zelf met mijn ipad virtueel te lopen in die straat. En als Mak schrijft over Charles die vaak zijn krantje leest bij het restaurant tegenover de opera in Broadway, Detroit. Dan zie ik op mijn ipad op die locatie inderdaad iemand op een van de twee plastic stoeltjes zitten met een krant. Inderdaad 'het is vredig en rustig hier'!

Ik kan iedereen aanbevelen op die manier te reizen: in de ene hand een boek en in de andere je computertje.